«Έπινε ουίσκι για πρωινό, δοκίμαζε κάθε ναρκωτικό που γνώρισε ποτέ άνθρωπος και πήγε με τόσες γυναίκες όσες είχαν ο George Best ή ο Frank Sinatra όταν ήταν στα πάνω τους».
Το απόγευμα της Δευτέρας 18 Φεβρουαρίου του 1980, ο Bon Scott δείπνησε στο σπίτι του μάνατζέρ του και μετά πέρασε από το διαμέρισμα της παλιάς του φίλης, εθισμένης στην ηρωίνη, ονόματι Margaret «Silver» Smith. Εκεί συνάντησε αρκετό και διάφορο κόσμο. Έφυγε μαζί με ένα πρόσωπο, το οποίο κατά δήλωσή του λεγόταν Alistair Kinnear και ήταν «μουσικός» για το κλαμπ Music Machine, ένα στέκι στο Camden.
Εκεί, σύμφωνα με τα όσα δήλωσε και πάλι ο Kinnear στην μία και μοναδική κατάθεσή του στην αστυνομία και σε μία επίσης μία και μοναδική συνέντευξή του στην London Evening Standard, ο ίδιος μαζί με τον Bon πέρασαν την ώρα τους πίνοντας μέχρι τα ξημερώματα.
Έπειτα, ο Kinnear μετέφερε, όπως είπε τον πιωμένο Bon με το αυτοκίνητό του προς το διαμέρισμά του στη Victoria, όμως διαπίστωσε ότι «είχε λιποθυμήσει». Μην μπορώντας να τον βγάλει από το αυτοκίνητο και να τον μεταφέρει, οδήγησε τότε μέχρι το δικό του διαμέρισμα. Σκέπασε μέσα στο αυτοκίνητο, τον αναίσθητο Bon με μία κουβέρτα, του άφησε ένα σημείωμα για «να ανέβει στον τρίτο όροφο όταν θα ξυπνούσε» και μπήκε στο διαμέρισμά του για να σωριαστεί, πράγμα που έκανε μέχρι τις 19:45 της 19ης Φεβρουαρίου.
Άφησε δηλαδή, σύμφωνα με τα όσα ο ίδιος ο Kinnear κατέθεσε, επί 15 περίπου ώρες τον αναίσθητο Bon μέσα στο άβολο από κάθε άποψη Renault 5, σκεπασμένο με μία κουβέρτα, μέσα στο λονδρέζικο χειμώνα. Όταν επέστρεψε στο αυτοκίνητο, κατάλαβε από τη στάση του σώματος του Bon και την έλλειψη αντίδρασης ότι κάτι άσχημο συνέβαινε και τον οδήγησε εσπευσμένα στο Kings College Hospital, όπου και διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Ο ιατροδικαστής υπηρεσίας, στο πιστοποιητικό θανάτου διέγνωσε «θάνατο από τοξική δηλητηρίαση εξαιτίας του αλκοόλ», χωρίς να αναφέρει αν στο αίμα του νεκρού υπήρχαν άλλες ουσίες. Παρά τον θρήνο στη διεθνή ροκ κοινότητα, η υπόθεση από νομική άποψη έκλεισε ταχύρρυθμα, σαν μια ακόμη αναμενόμενη απώλεια συνδεδεμένη με τον τοξικό ροκ-εν-ρολ τρόπο ζωής.
Ο σταρ των AC/DC άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 33 χρονών. Wikimedia Commons Ο 33 ετών, 7 μηνών και 9 ημερών Bon Scott δεν υπήρχε πια. Θύμα της ίδιας του της ανάγκης να ισοφαρίσει και να κερδίσει τις συνθήκες που τον νικούσαν μια ζωή. Πέθανε άδοξα, πάνω που όλα έδειχναν ότι τα είχε καταφέρει. Οι συνθήκες θανάτου του Bon Scott υπήρξαν αντικείμενο πολλών θεωριών μέσα στα χρόνια.
Τα κενά στο ιστορικό της υπόθεσης αρκετά. Ο Alistair Kinnear τις επόμενες ημέρες εγκατέλειψε το Λονδίνο αεροπορικώς προς άγνωστη κατεύθυνση. Όμως το ερώτημα ήταν το εξής: Ήταν αληθινά τα στοιχεία του τύπου που δήλωσε αυτό το πρόσωπο στο νοσοκομείο και έδωσε κατάθεση στην αστυνομία και γραπτή συνέντευξη στην Evening Standard;
Ο Clinton Walker, συγγραφέας του Highway to Hell: The Life and Death of AC/DC Legend Bon Scott, αναφέρει ότι διερευνώντας, τα γεγονότα των τελευταίων ημερών του Bon Scott, κατάλαβε, χωρίς να μπορεί να το αποδείξει, ότι ο «Alistair Kinnear» ήταν ένα ψευδώνυμο κάποιου άλλου υπαρκτού προσώπου, που την εποχή εκείνη συνδεόταν με το εμπόριο ηρωίνης στο μουσικό κύκλωμα του Λονδίνου, πράγμα που οπωσδήποτε οδήγησε το πρόσωπο που πραγματικά κρύφτηκε πίσω από το ψευδώνυμο καθώς και μια σειρά από περισσότερα εμπλεκόμενα πρόσωπα να συγκαλύψουν το τι πραγματικά συνέβη το μοιραίο εκείνο βράδυ.
Κανείς δεν είχε δει τον Bon να κάνει χρήση ηρωίνης, όμως σπάνια έλεγε όχι σε ό,τι του προσέφεραν. Απόσπασμα από το βιβλίο «Dead Rockers Society», Παναγιώτης Παπαϊωάννου, εκδόσεις Δίαυλος...
0 Σχόλια