Χαρήκαμε που κάποιοι με δύναμη τα έβαλαν με την πολιτική ελίτ της χώρας. Αλλά μετά, πιο ορθά σκεπτόμενοι είδαμε πως ένοχο ένοχο ου ποιεί.
Οι εφοπλιστές θα μπορούσαν να βελτιώσουν την εικόνα της Ελλάδας, αλλά την επιδεινώνουν. Αυτή είναι η πικρή σούμα των λόγων, των έργων και των παραλείψεων πολλών εκ των πλοιοκτητών της χώρας. Ευτυχώς, βεβαίως και υπάρχουν εξαιρέσεις.
Σχετική με την προαναφερθείσα αποτίμηση του ρόλου της εφοπλιστικής ελίτ ήταν και η συνέντευξη που παραχώρησε πρόσφατα ο Π. Λασκαρίδης, που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, επειδή χρησιμοποίησε χυδαίες εκφράσεις για να περιγράψει την περιφρόνηση των συναδέλφων του προς την πολιτική τάξη και την αδιαφορία τους για την κατάσταση στη χώρα.
Ο Λασκαρίδης είπε την αλήθεια!
Οι εφοπλιστές δεν σχετίζονται οικονομικά με την Ελλάδα, δεν φορολογούνται στην Ελλάδα και νιώθουν παιδιά ενός ανώτερου θεού. Δεν αγχώνονται για τις εξελίξεις, διότι έχουν το οικονομικό μέγεθος όχι μόνο να αντέξουν αλλά κυρίως να τις επηρεάσουν, και πολλές φορές να τις κατευθύνουν.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε ο κ. Λασκαρίδης αλλά και σε μια σειρά άλλων περιπτώσεων, οι Ελληνες έχουμε πάρει το μήνυμα ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτε καλό από την άρχουσα τάξη, επειδή εκείνη βρίσκεται στον δικό της κόσμο και ασχολείται με τα οικονομικά συμφέροντά της και το αίσθημα της αυτοεπιβεβαίωσης, την οποία προσφέρουν η προβολή και η επίδειξη του πλούτου.
Φέτος εορτάζεται η συμπλήρωση των 200 ετών από το ξέσπασμα της Εθνεγερσίας. Σε σημαντικό τμήμα της άρχουσας τάξης εκείνης της εποχής, εντός και εκτός των συνόρων της σημερινής ελληνικής επικράτειας, πιστώνονται η χρηματοδότηση του Αγώνα αλλά και η εμψύχωση του λαού με το προσωπικό παράδειγμα περιπτώσεων, όπως η θρυλική Μαντώ Μαυρογένους, η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, ο Γεώργιος Κουντουριώτης και ο Ιάκωβος Τομπάζης.
Τώρα, που η πατρίδα και το έθνος δίνουν αγώνα επιβίωσης, η άρχουσα τάξη επιδεικνύει με χυδαίο τρόπο την αδιαφορία της για όσα απασχολούν τους πολλούς και δηλώνει προς πάσα κατεύθυνση ότι εκείνη βρίσκεται αλλού, κινείται σε διαφορετικά πεδία από εκείνα της μάζας.
Φυσικά αυτά που απομένουν από πλούσιους και φτωχούς είναι το κοινωνικό έργο και το ήθος που αφήνουν πίσω τους, και οι έχοντες χρήμα δεν έχουν να επιδείξουν κάτι ιδιαίτερο σ’ αυτούς τους δύο τομείς.
0 Σχόλια