19 Μαϊου 1919 - Γενοκτονία Ελλήνων Πόντου

Το αφιέρωμα του www.xfm.gr και του www.opiniononline.eu στην Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου όπως ακούστηκε ζωντανά, το πρωί της Τετάρτης 19 Μαϊου 2021.

«Επί τέλους τους ξεριζώσαμε».

Με αυτή την φράση ο Μουσταφά Κεμάλ τον Αύγουστο του 1923 όριζε την εξόντωση του μισού πληθυσμού και τον εκτοπισμό-ξεριζωμό του άλλου μισού. 353 . 000 ψυχές ψάχνουν δικαίωση από τότε. Και η δικαίωση θα έρθει όταν οι ΈΛΛΗΝΕΣ Πόντιοι ξαναζήσουν και ξανα -ονειρευτούν την ζωή τους στον ΕΛΛΗΝΙΚΟ Πόντο!

Η γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο, υπήρξε το αποτέλεσμα της απόφασης των Τούρκων σφαγέων για επίλυση του εθνικού προβλήματος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τη φυσική εξαφάνιση των τοπικών εθνοτήτων, με τις γενοκτονίες των χριστιανικών λαών, Ελλήνων και Αρμενίων και με τη βίαιη τουρκοποίηση των μουσουλμανικών εθνοτήτων, όπως οι Κούρδοι, που συνέχισαν να παραμένουν στην τουρκική, πλέον, επικράτεια.

Η επίσημη Τουρκία σήμερα αρνείται τη σφαγή των Ελλήνων του Πόντου και όταν έρχεται αντιμέτωπη με αδιάσειστα ντοκουμέντα, τα αποδίδει στις "αναπόφευκτες ακρότητες του πολέμου".

Η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική.

Η γενοκτονία των ποντίων ήταν ένα καλά μελετημένο σχέδιο εξόντωσης όλων των μειονοτήτων της άλλοτε κραταιάς Αυτοκρατορίας των Κομνηνών.

Οι Ελληνες του Πόντου πριν το Πόλεμο του 1914 ανέρχονταν σε 700.000 κατοίκους. Αριθμός που αναγνωρίσθηκε επίσημα από την κυβέρνηση του Κιαμήλ πασσά.

Η στατιστική της Μαύρης Βίβλου, η οποία εκδόθηκε από το Κεντρικό Συμβούλιο του Πόντου στα 1922 αναφέρει: Οι σφαγιασθέντες Ελληνες του Πόντου από το 1914 μέχρι το 1922 ανέρχονται εις τους εξής αριθμούς.

Περιφέρεια Αμασείας134.078

Περιφέρεια Ροδοπόλεως17.479

Περιφέρεια Χαλδείας - Κερασούντας 64.582

Περιφέρεια Νεοκαισαρείας 27.216

Περιφέρεια Τραπεζούντας 38.435

Περιφέρεια Κολωνίας 21.448

Μέχρι την Ανοιξη του 1924 το τραγικό μαρτυρολόγιο των Ποντίων περιέλαβε ακόμα 50.000 νεομάρτυρες στην πλειοψηφία τους γυναικόπαιδα που έσβησαν στον δρόμο της εξορίας!


ΣΥΝΟΛΟ 353.000 ΈΛΛΗΝΕΣ.

ΤΟ 50% ΤΟΥ ΠΛΥΘΗΣΜΟΥ που κατοικούσε εκεί για πάνω από 3 - 4.000 χρόνια!!!!!

Η διεθνής αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού δημιουργεί ένα πολιτικό κεφάλαιο που εξουδετερώνει τις μελλοντικές προκλήσεις της Άγκυρας.

Αντίθετα, η λήθη και η κατάθεση στεφάνων από το καθεστώς των κοιμισμένων και ανθελλήνων, στον σφαγέα του Ποντιακού Ελληνισμού ΚΕΜΑΛ, καμία

συνδρομή δεν προσφέρει στον πόνο όσων έχασαν μάνα, Πατέρα, άνδρα, γυναίκα και παιδιά.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ «ελληνοτουρκική φιλία» και το άκουσμά της είναι φτυσιά στον πόνο μας!

Η νοοτροπία, οι μηχανισμοί και οι πολιτικές της προαιώνιας εχθρικής γειτονικής χώρας που πραγματοποίησε τις γενοκτονίες των Αρμενίων και των Ελλήνων του Πόντου είναι οι ίδιοι που προκάλεσαν τα γεγονότα του 1942, του 1955, του 1964, του 1974,

Είναι οι ίδιοι που οδήγησαν στην εξαφάνιση της ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης,

είναι οι ίδιοι μηχανισμοί που έδωσαν τροφή στην Αλβανία να ονειρεύεται την Μεγάλη Αλβανία καταδυναστεύοντας τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, είναι οι ίδιοι μηχανισμοί που συνεχίζουν την κατοχή στην Κύπρο και ενορχηστρώνουν τις διεκδικήσεις και τις προκλήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο στην Θράκη μας.

Η αλήθεια και η ιστορική μνήμη αλλά και η διεκδίκηση των αλύτρωτων πατρίδων είναι ο μόνος δρόμος για την συνέχιση του Ελληνισμού! Και Ελληνισμός είναι όπου έχει υπάρξει νεκρός έστω και ένας Έλληνας στρατιώτης.

Όπου έχει κλάψει έστω και μια Ελληνίδα μάνα!

Χωρίς εθνική ταυτότητα είμαστε ανύπαρκτοι.
Το πλάτεμα και το βάθεμα της συνείδησης της Γενοκτονίας στο σύνολο του ελληνικού λαού, -ανεξαρτήτως καταγωγής- και ο αγώνας για την υποστήριξη της αναγνώρισης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού πρώτα από τη διεθνή κοινότητα και στη συνέχεια από την ίδια την Τουρκία, δεν αποτελεί μια πράξη οπισθοδρόμησης και μισαλλοδοξίας, αλλά αποτελεί μια πράξη ανθρωπισμού, ειρήνης και σταθερότητας, γιατί δεν αφορά το παρελθόν, αλλά το παρόν και κυρίως το μέλλον.

Ήμουν μικρό παιδί όταν η γιαγιά μου από τις Κυδωνιές (Αϊβαλί το λένε οι Τούρκοι) μου έλεγε για τον πόνο και την δυστυχία που τράβηξαν οι Έλληνες από τους Τούρκους.

Tον πόνο από την προσφυγιά. 

Στην πατρίδα ναναι ξένοι και απ΄την γή τους ξεριζωμένοι...

Εύχομαι να μείνω καταραμένος στην αδιάστατη αιωνιότητα, αν δεν εκδικηθώ τις κραυγές των νηπίων.

Τους ρόγγχους των απαγχονισθέντων,

τις πατημασιές των πεταλωμένων,

τον αλύγιστο πόνο των βιασθέντων,

την οργή των χιλιάδων μαρτύρων.

Εύχομαι να με ακολουθεί για πάντα η κατάρα της γιαγιάς μου, αν σιωπήσω ποτέ στον βουβό πόνο και το αδούλωτο πνεύμα του αδούλωτου Έλληνα πόντιου,

στην λαλιά που φιμώθηκε,

στην πατρίδα που έμεινε πίσω...

Αν ξεχάσω και δεν εκδικηθώ, αν χάσω την ζωή μου χωρίς να κάνω τα πάντα για να θυμούνται οι Έλληνες, ας μείνω βουβός. Δεν μου αρμόζει πια ο λόγος...

Θοδωρής Τσέλας